Szkoła Powszechna w Mariance rozpoczęła działalność w roku szkolnym 1916/1917. W klasie pierwszej uczyło się 56 dzieci i młodzieży urodzonych w latach od 1902 do 1910. Nauka odbywała się w wynajętym pomieszczeniu, w prywatnym domu p. Majewskiego. Nauczyciel oceniał sprawowanie, pilność, porządek oraz „postępy w poszczególnych przedmiotach naukowych”, czyli religii, języku polskim, czytaniu, pisaniu, historii, geografii, pogadankach, arytmetyce, rysunkach, śpiewie i robotach ręcznych. Najlepsze sprawowanie to chwalebne (5), pilność – wytrwała (5), a porządek – wzorowy (5). Można było uzyskać także niższe oceny: zadowalającą (4) i odpowiednią (3). Oceny z przedmiotów były następujące: bardzo dobry (5), dobry (4), dostateczny (3), niedostateczny (2). Później ocena bardzo dobra nazywana była celującą.
W następnym roku były już dwie klasy. Pierwsza liczyła 16 uczniów, a druga 30. W kolejnym roku były 3 klasy nazywane oddziałami, liczące w sumie 43 uczniów.
W roku szkolnym 1920/1921 nauczycielka A. Bazylewiczówna uczyła 34 dzieci w czterech oddziałach. Później liczba uczniów stopniowo wzrastała, np. w roku 1921/1922 było 54 uczniów, a w następnym 63.
W roku 1924/1925 pracę rozpoczął drugi nauczyciel i jednocześnie kierownik szkoły p. J. Sokołowski. W szkole uczyło się 83 dzieci w 4 oddziałach. Kolejny rok przyniósł zwiększenie liczby oddziałów do pięciu.
Od roku 1926/27 pozostał jeden nauczyciel – J. Sokołowski.
W roku 1929/30 zastąpiła go p. M. Panecka, która pracowała do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. Pierwszego września 1939 roku dzieci nie poszły do szkoły, gdyż Niemcy zaatakowali nasz kraj i rozpoczęła się wojna. Jednak już w następnym roku nauka odbywała się normalnie w prywatnym domu pana Mameja. Rano uczyła się klasa starsza, czyli IV, a później klasy młodsze. Wszystkich przedmiotów uczyła p. Perłowska, która jednocześnie pełniła funkcję kierownika szkoły. Następczynią jej była p. Maria Szewczuk.
Po wojnie nazwa szkoły została zmieniona na Publiczną Szkołę powszechną w Mariance. W roku 1944/45 uczyło się 107 uczniów w pięciu klasach. Oprócz kierownika uczyli: p. S. Lipińska i p. Dadej.
W roku 1953 został oddany do użytku nowy budynek, w którym dzieci uczą się do dziś. Został on wybudowany w dużej części z czynie społecznym przez mieszkańców wsi. W Szkole Podstawowej w Mariance istniało już 7 klas. Nauczyciele uczący w latach 50-tych to: A. Jarzębska – Zwierz, M. Szubartowska, H. Pacek, T. Pikuła, C. Janczak, M. Kaniewska. Funkcje kierownika w tych latach pełnili: H. Pacek, Ł. Sobkowicz, A. Jarzębska
i pan Jarzębski.
W roku szkolnym 1963/64 rozpoczęła pracę p. S. Bortacka (później Stec), kierownikiem był p. H. Pacek. Liczba uczniów wynosiła 141. Jako szkoła siedmioklasowa istniała do 1967r., w tym, bowiem roku Inspektor Szkolny Wydziału Oświaty i Kultury w Bełżycach wydał orzeczenie w sprawie organizacji szkół, określające Szkołę Podstawową w Mariance jako ośmioklasową o sześciu nauczycielach. Taki stopień organizacji utrzymał się do 1974r., kiedy utworzona została Zbiorcza Szkoła Gminna w Niedrzwicy Dużej. Szkoła w Mariance stała się Punktem Filialnym z trzema klasami, którego kierownikiem była p. S. Stec.
W 1983r. Gminny Dyrektor Szkół wydał orzeczenie o organizacji Szkoły Podstawowej w Mariance zwiększające ilość klas do pięciu. Dzieci z klas VI, VII, VIII uczęszczały do Szkoły Zbiorczej w Niedrzwicy Dużej.
W 1985r. funkcję kierownika objął p. Grzegorz Paluch. W dwa lata później w 1987r. stopień organizacji został podniesiony do sześciu klas, natomiast w 1993r. Kurator Oświaty w Lublinie nadał Szkole Podstawowej w Mariance status publicznej szkoły podstawowej pełnej z ośmioma klasami.
W 1999r. w związku z wejściem w życie reformy oświaty szkoła została przekształcona w sześcioletnią Szkołę Podstawową o strukturze organizacyjnej I-VI. W latach 2008 – 2012 dyrektorem szkoły była p. Edyta Golewska, w roku szkolnym 2012/2013 obowiązki dyrektora pełniła p. Zofia Tymińska. Od 2013 r. funkcję dyrektora szkoły pełniła p. Agnieszka Rozwałka.
Z dniem 01 września 2014 roku dokonano reorganizacji szkoły, dla której organem prowadzącym stało się stowarzyszenie „Mała Szkoła – Wielkie Szanse”, którego prezesem została pani Dorota Przydatek – Bednarz. Stowarzyszenie powołano w lutym 2013 r., aby uchronić szkołę przed likwidacją.
